فولادسازی

تعریف فولادسازی: ناخالصی ها و ضایعات آهن خام را با اکسیداسیون حذف کرده و مقدار مناسبی از عناصر آلیاژی به آن اضافه کنید تا به فولادی با استحکام، چقرمگی یا سایر خواص ویژه تبدیل شود.این فرآیند "فولادسازی" نامیده می شود.
برای آلیاژهای کربن آهن با محتوای کربن ≤ 2.0٪، اهمیت 2.0٪ C در نمودار فاز کربن آهن.دمای بالا: آستنیت، عملکرد خوب کار گرم؛دمای معمولی: عمدتا پرلیت.
چرا فولادسازی: آهن خام به طور گسترده قابل استفاده نیست.محتوای کربن بالا: بدون آستنیت در دمای بالا.عملکرد ضعیف: سخت و شکننده، چقرمگی ضعیف، عملکرد ضعیف جوشکاری، قادر به پردازش نیست.بسیاری از ناخالصی ها: محتوای بالای S، P و اجزاء.
عناصر رایج در فولاد: پنج عنصر: C، منگنز، s، P و Si (الزامی).سایر عناصر: V، Cr، Ni، Ti، Cu و غیره (با توجه به درجه فولاد).دلایل موجود: ① محدودیت فرآیند: s و P را نمی توان به طور کامل حذف کرد.② باقی مانده مواد خام: باقی مانده ضایعات مس، روی.③ خواص بهبود یافته: منگنز استحکام را بهبود می بخشد و Al دانه را تصفیه می کند.محتوای عنصر: ① الزامات استاندارد ملی: گیگابایت.② استاندارد سازمانی: تعیین شده توسط شرکت.③ سایر استانداردهای ملی: swrch82b (ژاپن).
وظیفه اصلی فولادسازی: وظیفه اصلی فولادسازی این است که آهن مذاب و ضایعات فولاد را به فولادی با ترکیب شیمیایی مورد نیاز تبدیل کند و آن را دارای خواص فیزیکی و شیمیایی و مکانیکی خاصی کند.وظیفه اصلی به صورت "چهار حذف، دو حذف و دو تنظیم" خلاصه می شود.
4. کربن زدایی، گوگرد زدایی، فسفر زدایی و اکسید زدایی.
دو حذف: از بین بردن گازهای مضر و ناخالصی ها.
دو تنظیم: دمای فولاد مایع و ترکیب آلیاژ را تنظیم کنید.